Sa Gitna ng Rantso II - Part 10

 KABANATA X

"We keep doin' it, 'cause it feels right."

Kinaumagahan...

Hindi pa tuluyang kumpleto ang liwanag.

Nasa ulirat na ako.

Pero hindi pa ako dumidilat.

Nakadapa pa ako sa napakalaking kama.

Balot na balot ako ng kumot.

Ramdam ko ang mga pangangawit ng mga kalamnan ko hatid ng mga nangyari kahapon hanggang kagabi.

Pero hindi kumikirot.

Parang nag-exercise lang ng mahabang oras at nagpahinga.

Umaamoy ang kape sa buong kwarto.

May mga mahihinang boses akong naririnig.

Nag-uusap.

"He's still knocked out." mahinang mga kataga ng boses ni Daddy Felix. "I thought I could give him a morning fuck."

"Boy's worked hard last night. Let him rest." sagot ni Daddy Jason sa mahina at mababang boses.

Wala na ulit nagsalita sumandali.

Sa palagay ko ay naka-upo sila sa may upuan sa bintana.

Doon nagmumula ang mga boses nila.

"You ever think people would understand this?" muling pagsasalita ni Daddy Felix. "What we do with him?"

Patuloy sila sa mahihina nilang mga salita.

Pero sapat para maintindihan ko.

"Nope. And I'm not explainin' it either." Mahinang sagot din ni Daddy Jason. "Most folks only know two shapes, either marriage or mess. They don't get the in-between."

Tumahimik silang muli.

Mga huni ng ibon at hayop ang maririnig mo sa buong rantso.

Kasama na din ang mga kaluskos ng mga puno sa labas kapag humahangin.

May kaunting langitngit ding maririnig kapag may hangin na dadampi sa mga pader ng bahay.

"They might say we're using him." mahinang dugtong ni Daddy Felix.

"We are." mahina pero kaswal na sagot ni Daddy Jason. "But cleanly. We keep him tested. Keep ourselves tested. No one's gettin' hurt."

"You think he's ever gonna ask for more than this?" patuloy sa mga tanong ni Daddy Felix.

"Maybe. Wouldn't blame him." sagot ni Daddy Jason. "But I ain't got it in me to do another marriage."

Narinig ko na meron pang humigop ng kape.

"That life's behind me." pagpapatuloy ng boses ni Daddy Jason. "I'll be here if he needs me. I just won't be walkin' down no aisle again."

"Fair." kumbinsidong sagot ni Daddy Felix.

Narinig kong muli na may humigop ng kape.

Sobrang lamig ng umagang yon na para bang alas singko pa lang ng umaga.

Kahit gusto kong bumangon at kumandong sa kanila ay tamad na tamad ako.

May narinig pa akong yabag.

Malalaking paa.

Tapos tunog ng mug o baso, parang binuhusan ng kape.

Nakilala ko agad ang boses ng magsalita siya.

"He could do worse than what he's got right now." sabat bigla ni Daddy Greg sa mahina ding boses. "Shit, I've been with folks who didn't even look at me after they came."

May humigop ng kape.

"At least here, it's safe." pagpapatuloy ng boses ni Daddy Greg. "I know who I'm fuckin'. I ain't worried about catchin' somethin'."

Ilang segundo lang, may isa na namang lumapit.

Mas magaan 'yung hakbang, parang bagong gising.

"Y'all talkin' about the boy like he's some damn myth." mga biro ni Daddy Shawn.

"He kinda is." sagot naman ni Daddy Greg.

Patuloy nila akong pinag-usapan.

Sa pakiramdam ko ay malapit na sila sa kama di kalayuan sa bintana.

Palagay ko ay nagkakapi silang lahat.

"Come on." mahinang pagpapaliwanag ni Daddy Shawn. "He just likes dicks. Regular, rough, deep. Like most men do."

"All men really want is sex anyway." pagpapatuloy niya. "That's the truth."

Napalunok ako.

Sarap na sarap ang katawan ko sa lamig ng umaga.

"That's the part people don't like to admit." sudlong ng boses ni Daddy Jason. "Boy ain't wrong for needing it and hell, so do we."

"And we're here." bulong pa ng boses ni Daddy Felix. "We keep doin' it, 'cause it feels right."

"If he ever asks for more, I'll hear him out." buglong muli ni Daddy Greg. "But for now? He's warm, willing, and still here. That's enough for me."

Napangiti ako sa sinabi niya.

"And he ain't bored yet. That's a fuckin' miracle." bulong din ni Daddy Shawn.

Ibig kong tumawa.

"Let's not give him a reason to be bored." mahinang mga kataga naman ni Daddy Jason.

Nagpatuloy sila sa kanilang usapan.

Ang iba ay halos di ko na maintindihan.

Maya-maya non ay narinig ko na sila umalis ng kwarto.

Sisimulan na nila ang araw sa mga trabaho sa barn.

Sa sobrang lamig pa ng hangin ay nakatulog pa ulit ako.

* * *

Nagising akong muli.

Mas maliwanag na sa loob ng kwarto.

May araw nang tumatagos sa kurtina pero malambot pa rin ang liwanag.

Pagtingin ko sa orasan ay halos alas nuebe na.

Hindi na ganoon kaginaw, pero malamig pa rin nang alisin ko ang kumot.

Tahimik ang buong kwarto at walang bakas ni isang tao kundi ako lang.

Dahan-dahan akong bumangon.

Ramdam ko ang pangangawit ng ilang mga muscle ko.

Hita.

Itaas ng binti.

Mga muscle ko sa likod.

Marka ng ligayang natamo ko kahapon hanggang gabi.

Dumiretso ako sa likod ng kama, sa maliit na daanang nakabukas.

Nandoon lang agad ang shower.

Isang hakbang lang mula sa poste ng kama, wala pang pinto at isang open walk-in shower na parang parte lang ng buong kwartong oversized.

Binuksan ko ang shower sa katamtamang init.

Init na kaya ng aking mga balat.

Umuusok agad ang tubig nang tamaan ang tiles.

Pumasok ako sa ilalim ng umuulang tubig.

Napapikit ako agad.

Naramdman ko ang mabanayad na sarap na dulot ng paghagod ng init ng tubig sa mga balat ko.

Mula ulo hanggang batok.

Likuran at harapan.

Pisngi ng puwit at singit-singitan sa harapan.

Papuntang mga hita...

Binti...

At paanan.

Parang hinuhugasan ang bawat karumihang taglay dulot ng kahapon.

"That life's behind me."

"I'll be here if he needs me. I just won't be walkin' down no aisle again."

"At least here, it's safe. I know who I'm fuckin'. I ain't worried about catchin' somethin'."

"He just likes dicks. Regular, rough, deep. Like most men do."

"All men really want is sex anyway."

"We keep doin' it, 'cause it feels right."

"He's warm, willing, and still here..."

"Let's not give him a reason to be bored."

Mga kataga nila sa isip ko mula sa usapan nila kaninang madaling araw.

Ang mga mata ko ay nakatingin sa malayo.

Tama sila.

Sex lang ang hanap ko.

Yun lang siguro ang gusto ko.

...sa ngayon.

Ito lang ang bagay na nakasanayan ko upang hindi magutom.

Tama si si Daddy Greg...

May mga baklang pagkatapos kang tamuran ay hindi ka na kilala.

Pagkatapos ka nilang pagparausan ay nakalimutan ka na.

May mga lalaking kasal na nagtataksil sa asawa dahil sa katigangan.

Ganun din sila daddy...

Tigang sa mga haplos at halik.

Ganun din ako.

Walang ina.

Walang ama.

Sa mga ama-amahang ito ko lang nararamdaman ang pag-aaturga.

At shempre sa tita ko.

Siguro nga...

Tamang dito lang muna ako.

Ako ang sagot sa kakulangan nila.

At sila ang sagot sa kakulangan ko.

Sige.

Ganto muna sa ngayon.

Tutal nag-eenjoy pa ako.

Pinagpatuloy ko ang paliligo ko.

Pati na rin ang butas ko ay nilinis ko na din at tiyak ano mang oras ay papasukan na naman ito ng malalaking tarugo.

Bago mag-alas dies ay tapos na akong maligo.

Paglabas ko sa kusina ay tirik na ang araw.

Pero tulad pa rin ng dati, hindi nakakapaso ang init.

Ang simoy ng hangin ay parang pagtigil ng ulan pagkatapos umulan ng tatlong oras.

Madaming nagkalat na damit sa paligid ng loob ng buong bahay.

Kinuha ko iyon lahat.

Mga amoy araw at amoy pawis ng lalaki.

Hindi ganon kasangsang ang amoy at hindi rin naman mabaho.

O siguro ay sanay na ako sa amoy na yun dahil laging nakabalot yun sa akin.

Pinagsama-sama ko iyon at nilagay sa washing machine na automatic na nasa laundry area.

Binuksan ko ang timer at saka ko iniwan.

Pumunta ako sa kusina para kumain ng agahan.

Hiwa-hiwang strawberry, saging, tinapay at kape ang agahan ko.

Kadalasan ay ganun lang din ang agahan nila.

Pagkatapos non ay hinugasan ko lahat ng pinagkainan.

Ayokong gumamit ng dishwasher (machine) kaya nagmano-mano ako.

Saka ako lumabas ng bahay.

Ang suot ko lang ay robe, isang baro na sinusuot pagkatapos maligo.

Manipis lang yon.

Pumunta ako sa greenhouse na natatanaw ko hindi kalayuan sa likod ng bahay.

Pagdating ko doon ay agad kong nakita si Daddy Jason na nakaupo at nakayuko.

Pumasok ako sa greenhouse.

Andon ang mga tanim na gulay nila.

Nagbubungkal si Daddy Jason ng lupa.

Naka-cowboy hat siya. Walang pang-itaas. Nakapantalon na kulay brown at mukang makapal ito.

Hindi ako nagsalita.

Hindi niya ako napansin kaagad.

Maya-maya ay tumayo siya at lumingon sa gawi ko.

Nakita kong nagulat siya nang makita niya ako.

"You're here!" aniya.

Napangiti ako.

"Yeah." Sagot ko.

Dumeretso siya patungo sa lalagyan malapit sa harap ko.

Kumuha siya ng mga ilang bulok na bagay mula doon.

Saka siya bumalik sa orihinal na pwesto niya.

"You're really good at it." sabi ko.

Hindi agad siya sumagot.

"Yep!" masigla niyang salita. "My wife taught me how to do this."

Nawalan ako ng kibo.

Hindi ko alam kung ano dapat kong maramdaman.

Nagpatuloy siya.

"I bought this land so we could raise livestock the way she used to, back when she was young." Pagpapaliwanag pa niya.

Hindi pa rin ako kumibo.

Matagal ng patay ang asawa niya.

Nang pitong taong gulang pa lang ang anak nila ay pumanaw na ang asawa niya.

Ngayon ay nasa New York na ang anak niya at may sariling pamilya.

Naikwento na niya yun noong una kaming nagkita.

"No one can replace her." sabi ko.

Walang tono.

Deretso.

Hindi ko sadya.

Tumayo siya at lumingon sa akin.

Tila ba tapos na siya sa binubungkal niya sa lugar na yon.

"You can only love one person." sagot niya.

Lumapit siya sa akin.

Yumuko.

Kumuhang muli ng mga bulok na basura sa lalagyan malapit sa harapan ko.

Lumakad siya sa ibang dereksyon.

"One day..." pagsasalita niya habang nagbubungkal muli sa ibang parte ng lupa. "You'll find yours."

Hindi ako sumagot.

Hinayaan ko lang siya.

"Someone will change every single thing about you." sabi pa niya.

Patuloy siya sa pagbubungkal na parang alam niya lahat ng ginagawa niya.

"Someone who's willing to accept who you are." pagpapatuloy niya.

Natawa ako.

Naiisip ko ang sarili ko.

Sa dumi kong 'to.

"Did she change you?" Tanong ko.

Hindi siya agad sumagot.

Mashado siyang busy sa ginagawa niya.

Para bang maliit na bagay lang ang sinasabi niya sa akin.

"She did." sagot niya.

Inaasahan kong iyon ang isasagot niya.

Tumahimik muli ako.

Tuloy siya sa pagbubungkal.

Nanatili lang sa kinatatayuan ko.

"We used to talk about this place together." dagdag niya. "But I think she would've liked it."

Tumango lang ako kahit hindi niya ako tinitingnan.

"You still think about her?" kalmado kong tanong.

Tumigil siya saglit tapos tumayo at pinunasan ang kamay sa tuhod ng pantalon niya.

"Not every day." sagot niya. "But yeah. Some days."

Tumingin siya sa lupa na parang sinusukat kung nasaan na siya.

"I ain't tryin' to replace nobody." dagdag pa niya. "Just build somethin' worth wakin' up to."

Tumango lang ulit ako.

Hindi ko alam kung ako ba ang tinutukoy niya o ang negosyo niya dito sa rantso.

Lumapit siya sa akin habang may dalang sako ng pataba.

Dumaan lang sa gilid ko.

"You sleep alright?" tanong niya habang inilalapag ang sako malapit sa isang tanim.

"Yeah. Kinda knocked out." sagot ko.

Ngumiti siya ng bahagya.

"I figured." ani pa niya.

Hindi na ako nagsalita.

Pero hindi rin ako umaalis.

Lumapit ako ng kaunti

Konting hakbang lang papalapit sa tanim na binubungkal niya.

Hindi niya ako tinignan.

Pero ramdam kong alam niyang nandoon ako.

Ako na ang nagsalita.

"You always work shirtless?" tanong ko.

Ngumisi siya.

Hindi ako tinitingnan.

"Not always." sagot niya. "But you don't seem to mind."

Hindi ako sumagot.

Napatingin ako sa likod niya.

Malapad.

Maitim na balat.

Makakapal ang kalamnan.

May pawis na tumutulo mula batok niya pababa sa gulugod.

"You like being looked at?" tanong ko.

Napahinto siya saglit.

Tumayo siya nang dahan-dahan.

Humarap sa akin.

Nakasuot pa rin ang cowboy hat.

Pero kita kong may bahagyang ngiti sa gilid ng labi niya.

"I like being useful." sagot niya. "If that means you look, then I don't mind."

Nagkatinginan kami ng ilang segundo.

Tumingin ako pababa.

Sa tiyan niyang basang-basa ng pawis.

Kahit mejo kulubot ang kanyang balat ay bakas pa rin ang mga abs niya.

Tumingin ulit ako sa mga mata niya.

"You don't look tired." sabi ko.

"I ain't." sagot niya. "You?"

Umangat ang kilay ko ng kaunti.

"A little sore." nakangiti ko pa ding sagot.

Tumango siya.

Sinipa niya ang isang maliit na paso sa lupa gamit ang paa niya.

"That's a good sign." sagot niya. "Means we did it right."

Nag-init ang batok ko sa sagot niyang 'yon.

Pero hindi ko ipinahalata.

Tumingin siya sa robe na suot ko.

"That ain't gonna keep you warm for long." sabi niya.

Bahagya kong binuka ang robe.

Hindi buong-buo pero sapat para masilip niya ang dibdib ko.

"I'm warm enough." sagot ko.

Tahimik siyang tumingin.

Hindi malagkit pero hindi rin inosente.

"You helpin' out today?" tanong niya.

"If you want." sagot ko.

"I do." sagot niya.

Dumaan siya sa gilid ko.

Sapat para sumayad ang braso niya sa tagiliran ko.

Parang sinadya niya.

Pero hindi rin malakas.

"You can start by takin' off that robe." bulong niya. "Let the sun do its job."

Hindi ako sumagot.

Pero nanatili akong nakatayo.

Pinanood ko siyang lumayo at muling yumuko para magbungkal.

Hindi ko hinubad ang robe ko.

Malamig para sa katawan ko ang paligid.

Kahit ba tirik ang araw.

Kahit ba umiinit ang katawan ko dahil sa kakisigan niya.

Nanatili ako doon at kinausap pa siya.

Pinili kong maging kaswal at magaan ang mga sagot ko.

Yun naman talaga ang trabaho ko dito sa bahay niya.

Ang maging house companion.