Sa Gitna ng Rantso II - Part 3

KABANATA III

"Careful what you wish for. We don't play light."

Lumipas ang limang araw at dumating na ang araw na babyahe kami papuntang Jackson, Wyoming.

Maaga akong gumising noon para tulungan sila tito at tita sa mga gamit na dadalin namin.

Ang ibang gamit ay nauna nang pina-service, dalawang araw na ang nakakalipas.

Isang truck yun na magkakasama na ang malalaking gamit.

Ang naiwan na lang ay kaming tatlo at mga sari-sarili naming gamit.

Madami pa ring furniture ang naiwan sa bahay ni tito. Ang alam ko ay balak niya itong ipagbili.

"Let me help." Sabi ko kay tito habang isa-isa niyang nilalagay ang mga bagahe nila sa likod ng kotse.

Minsan ay naaawa din ako kay tito dahil hindi naman siya matipuno at baka mabilis siyang mapagod, dahil na din may katandaan na siya.

Ewan ko ba kay tita.

Hindi man lang pumili ng medyo malaki ang katawan.

"Thanks Tom." Tugon naman niya.

Si tita ay nasa loob ng bahay sa may kusina, nagluluto ng almusal.

Pagkatapos namin ni tito magkarga ng mga gamit namin sa kotse ay dumeretso na kami sa kusina.

"Come on." Anyaya ni tita sa kusina. "We have a long drive and we need to eat."

Umupo kami ni tito sa kusina at nagsimula nang kumain.

"I also cooked some more foods for long day drive." Paliwanag ni tita habang kumakain. "We will travel for more than 12 hours, we need to have enough energy."

Nakangiti si tito habang kumakain.

"I love my life having all the foods in the world." Biro ni tito.

Ngumiti naman si tita.

"And of course, and the most special, with you." Pambobola pa ni tito kay tita.

"Of course, you're the only one who will drive all day." Makilig-kilig na salita ni tita.

"That's nothing if I'm with you." Bola pa ni tito.

Nagngitian pa silang lalo.

Samantalang ako ay kasalukuyang imiikot ang mga mata sa taglay nilang kabaduyan.

Pero...

Kahit baduy sila ay masaya ako para kay tita.

Nakuha at nakamit na niya ang matagal na niyang pangarap.

At kay sarap pagmasdan na mahal nila ang isa't isa.

Hindi man kagwapuhan, katangkaran, at kamachuhan si tito ay kitang-kita ko naman ang sobra niyang pagiging mabait at pagiging lover boy sa tita ko.

At ako naman...

Malapit na akong bumalik sa mundong gustong-gusto kong balikan.

Iniisip ko pa lang na matagal ako doon mananatili ay pakiramdam ko nakamit ko na ang mga pangarap ko.

Pagkatapos namin kumain ng agahan ay tinulungan ko lang magligpit si tita at namahinga lang kami ng kaunti.

Hindi pa pumuputok ang araw ay nagsimula na kaming bumyahe papuntang Jackson, Wyoming.

Sa sobrang haba ng biyahe at dahil si tito lang ang nagda-drive ay makailang beses kami huminto para makapagpahinga si tito.

Infairness sa kanya, sa kabila ng kanyang matandang pangangatawan, kaya niyang mag-drive ng mahabang oras.

Hindi nga lang katulad nila Daddy Jason na talagang pursigidong-pursigido sa pagpapalakas ng katawan.

Inabot ng halos labing tatlong oras ang biyahe namin ng makarating kami sa Jackson, Wyoming.

Parang Colorado lang din na katamtaman ang lamig ng panahon at hindi ganoon karami ang tao.

Mejo malayo din ito sa syudad.

Pagdating namin sa bahay ay halos singlaki lang din ng bahay ni tito sa San Francisco.

May isang kwarto sa baba at may dalawang kwarto sa itaas.

Parang tipikal na bahay sa Amerika ang ganitong istilo.

Naka-ayos na din ang mga kagamitan dahil may binayaran si tito na service para mag-ayos sa bahay bukod pa doon sa nagbyahe ng mga kagamitan.

Haaayyyy

Napakayayaman ng mga tao dito.

Simpleng-simple lang sa kanila ang mga ginagastos nila sa mga bagay-bagay lalo na sa ikakaginhawa nila.

Talagang titirhan na lang namin ang bahay.

"You two take a rest and I will heat the food before we fix our things." Mga utos ni tita.

Umupo kami ni tito sa sala at dumeretso naman si tita sa kusina.

"Too tiring." Pagod na mga salita ni tito.

"How I wish I can help you drive, if I only know how." Sagot ko naman.

Hindi agad siya sumagot.

"Sure." Sabi niya. "I will teach you drive one day every weekend you were here."

"Okay." Sagot ko naman.

"So you will drive for your auntie and me if I'm tired." Sabi pa niya.

"Sure." Sagot ko ulit.

Hindi naman din tumagal at tinawag na din kami ni tita para kumain.

Pagkatapos namin kumain ay nagkanya-kanya na kami ng pag-aayos ng gamit.

Hindi ko nilabas lahat ang gamit ko dahil hindi naman ako magtatagal dito.

Nag-selfie ako at sinend ko kay Daddy Jason.

Nagsend din siya ang litrato.

Kasama niya sa kusina sila Daddy Shawn, Daddy Greg, at Daddy Mikel.

Ngayon pa lang sila kumakain ng hapunan.

Ganun padin... wala pa rin silang mga pag-itaas.

"Hi baby." Bati ni Daddy Jason.

"Hi daddy." Bati ko din naman.

Nilapag niya sa mesa ang cellphone niya kung saan nakikita ko pa rin silang lahat habang kumakain.

"It's late to have dinner." Sabi ko.

"Yeah." Sagot naman ni Daddy Jason. "We been grindin' hard the last few days."

"Yes." Sabat naman ni Daddy Mikel. "We still got work to do if we tryna hit our numbers."

Tahimik kami ng kaunti.

"Felix finna pull up soon to help us out." Paliwag ni Daddy Jason habang kumakain. "I'ma prolly need to bring on some more folks."

"Yeah." Sabat naman ni Daddy Shawn. "You should, 'cause if not, we ain't never gon' have time to spoil our lil' baby princess, Tom."

Napangiti ako.

"I totally agree." Sagot naman ni Daddy Greg.

"When will Daddy Felix be there?" Tanong ko.

Hindi pa sila sumagot.

Kumakain pa rin sila ng dinner.

"He will be here by dawn." Panimula ni Daddy Jason. "We both gon' come get you, and we'll be there before noon."

"Then we gon' stop by one of my folks nearby and chop it up 'bout you joinin' me in the business."

"You mean, Daddy Jacko and Daddy Peto?" Tanong ko.

"Nope." Sagot ni Daddy Jason na kumakain pa din.

So wala pa rin sila?

"Jack holdin' it down for the business online." Pagpapaliwanag ni Daddy Jason. "He promised he'd slide through once you got here."

"Don't worry princess..." Sabat naman ni Daddy Shawn. "We gon' be complete soon as you get here."

Napangiti na naman ako.

Hindi ko alam kung sino ang mas nasasabik kung ako ba o ang puwit ko.

Makukumpleto silang pito oras na makabalik ako kila Daddy Jason.

"I miss you all so much." Sabi ko.

Pinilit kong huwag mashadong maging emosyonal.

"So do we." Sagot naman agad ni Daddy Jason. "One more night, and all that waitin' gon' be paid off."

"After getting you there." bigla pa niyang pagpapaliwanag. "We will go straight ahead to get you tested."

Natigilan kami lahat.

"They will test everything, and we will wait for about an hour." Pagpapatuloy niya.

"What if I'm positive?" Tanong ko bigla.

Aminado ako na may mga nakatalik ako sa Pinas na unprotected at biglaan.

"You'll start taking meds." Kaswal niyang sagot agad-agad. "We will make sure that you will be healthy from then on."

Uminom siya ng tubig.

Halos patapos na din silang kumain.

Lahat sila ay malapit sa camera at kitang-kita ko.

"We need to wait for about three months to six months to get your viral load tested. Once you got UD, we can start playing." Pagpapaliwanag niya.

Sinasabi niya ito na para bang simpleng ubo't sipon lang ang sakit na HIV.

Kapag ang isang pasyente ay nagpositibo sa sakit na human immunodeficiency virus o mas kilala bilang HIV, bibigyan siya ng gamot na kung tawagin ay antiretroviral treatment o kung tawagin nila ay ART (ey-ar-ti).

Ang ART ay iniinom isang beses sa isang araw at pinapababa nito ang bilang ng virus sa katawan ng positibong pasyente.

At kapag ang bilang ng virus ay mas mababa na sa 200 copies per ml, ituturing na siya bilang undetected o kung tawagin nila ay UD (yu-di). Ito ay nalalaman sa pamamagitan ng viral load test na isinasagawa tatlo hanggang anim na buwan pagkatapos simulan ang gamutan, depende sa lagay ng pasyente.

Kapag ang isang positibong pasyente ay UD na, ibig sabihin ay hindi na siya nakakahawa. Maaari na siyang makipagtalik sa kanyang kapareha kahit walang suot na condom o kahit hindi umiinom ng PrEP ang kanyang katalik.

Kaya naman mataas ang kumpyansa ni Daddy Jason ukol dito ano man ang maging resulta ng test ko bukas.

"See, princess? We got you covered, no matter what comes." Sabat naman ni Daddy Shawn na tila ba masaya pa rin siya ano man ang maging resulta.

"You better get ready because you'll take no breaks no matter the result." Pangungunsinti din ni Daddy Mikel.

"You think you can keep up with all of us?" Mayabang na tanong naman ni Daddy Greg.

"I plan to." Sagot ko naman habang hindi maalis ang ngiti sa mga labi ko.

"Careful what you wish for. We don't play light." Mapang-akit na sagot naman ni Daddy Shawn.

"Well..." Tugon ko. "I like it not being light."

"That's my boy." Sabat naman ni Daddy Jason. "We'll make sure everyone stays safe."

Ang sarap lang din sa pakiramdam na kasama ko ang tulad nila.

Matatalino kahit hindi gaanong sinwerte sa trabaho at asawa.

Marurunong mag-ingat kahit sobra sa kahalayan ang mga ginagawa at gagawin namin.

Kahanga-hanga rin na gusto nilang maging malusog ang lahat, hindi lang sa ehersisyo at pagkain, kundi pati na rin sa pakikipagtalik.

Sana lahat ng tao ay maging ganito kaalam at marunong.

Hindi sana matatakot ang mga taong magpa-test.

Lumipas ang isang gabi na yon at nakatulog ako ng mahimbing at walang inaalalang kahit anong bagay na negatibo.

References:

World Health Organization. (2023, November 30). HIV/AIDS. 

Prevention Access Campaign. (n.d.). Undetectable = Untransmittable (U=U).

Centers for Disease Control and Prevention. (2023, March 23). Protecting others: Living with HIV. U.S. Department of Health & Human Services.

Department of Health - Republic of the Philippines. (2023). HIV/AIDS & ART Registry of the Philippines (HARP).

LoveYourself, Inc. (n.d.). LoveYourself PH – Championing HIV awareness and self-worth.