Sa Gitna ng Rantso II - Part 1

KABANATA I


"Your hole ain't gettin' no break"








Hindi ko akalain na ang isang summer vacation sa Amerika ay magbabago ng buhay ko.


Akala ko, simpleng pagtulong lang sa isang maitim at matandang sundalong Amerikano ang gagawin ko bilang isang "house companion." Pero hindi lang bahay ang pinuntahan ko doon.


Mga maiitim na Amerkanong lalaki.


Matatangkad at malalaking mga pangangatawan.


Namumukol na mga kalamnan.


Mga dakila nilang pagkalalaki.


Ang mga ito ang gumising sa akin doon.


at ito ang kwento ko ng paglalakbay mula Pilipinas patungong Amerika, at pabalik muli... sa mga bisig ng mga barako.


Ako si Tom.


Kabebente singko (25) ko lang nitong nakaraang kapaskuhan. May tangkad akong nasa 5'6". May kaputian ang kutis kumpara sa ibang kalalakihan. Hindi ako gaanong kagwapuhan, ngunit hindi naman din ako pinaka-huli sa hitsura. Hindi lang talaga ako mukhang artista.


Ewan ko ba...


Masyadong mataas ang standards ng mga pinoy dito sa Pilipinas pagdating sa face value.


Sa Amerika ay hindi naman ganon.


Mahigit pitong buwan na ang nakalipas simula noong nakauwi ako mula sa Amerika.


Malayo sa malamig na Colorado kung saan ko nakilala si Sir Jason. Siya ang amo ko noong nasa Amerika ako nitong nakaraang summer vacation.


Si Sir Jason ay isang Black American na retiradong sundalo ng Estados Unidos. Ang edad niya ay nasa 63 na at baka mag-64 na siya ngayong taong ito. May-ari siya ng isang malaki at malawak na rantso.


Ang trabaho ko sa bahay niya ay maging kasama lang niya sa bahay dahil wala na siyang pamilya. May isa siyang anak na namumuhay malayo sa kanya at may sarili na ring pamilya.


Nakilala ko siya sa pamamagitan ng asawa ng tita ko, si Tito Richard. Si Tito Richard ang white American na napangasawa ng tita ko noong nakaraang taon. May edad na din sila tita at tito noong magpakasal sila. Doon sila sa San Francisco, California nakatira.


Sila na lang ang natitira kong kamag-anak dahil wala na sa mundong ito ang aking ina. At ang tatay ko naman kailanman ay hindi ko nakilala.


Hindi ako maaaring i-petisyon ni tita dahil hindi niya ako direktang anak. Anak lamang ako ng kapatid niya kaya hindi ako maaaring i-petisyon. Ang maaari ko lamang gawin ay magkaroon ng tourist visa sa tulong na din ni Tito Richard. Iyon ay noong karaang taon.


Sa kagustuhan ng tita ko na maging malapit ang tirahan naming dalawa ay gusto niyang sagutin ang pag-aaral ko. At gusto niya ay mag-aral ako sa America.


Nagawan ito ng paraan ni Tito Richard at naghihintay lang kami na matapos ang proseso.


Gabing-gabi ay tumatawag si tita para mag-video call.


Sinagot ko.


"Hellooooo!" Malugod na bati ni tita sa kabilang linya.


Kita na nasa kusina sila ni Tito Richard at kumakain ng breakfast.


Pasimula pa lang ang araw sa kanila, samantalang patapos na ang araw dito sa Pinas.


"Natanggap mo na flight details mo?" Tanong niya agad sa akin.


"Yes tita." Sagot ko. "Na-receive ko na sa email."


"OMG!!!" Maligayang mga kataga ni tita. "Ang bilis ng naging pruseso. Babalik ka na dito next month."


Nangiti ako.


Oo nga.


Ang bilis.


Pero ang tagal na din nun.


Mahigit pitong buwan na nang makauwi ako galing America.


"Excited ka na ba?" Tanong pa niya habang nakangiti.


Excited?


Sobra.


"Oo naman tita." Sagot ko.


"Excited na din ako." Sabi naman niya. "Pero meron pa kaming ibabalita sa iyo."


Nagtaka ako.


Ano kaya yun?


"Magpapalipat si tito mo ng ibang branch malapit sa Colorado." Pagpapaliwanag niya.


Nagulat ako.


Kinabahan.


Ibig sabihi'y makakadalaw sila kila Sir Jason kahit anong oras?


Shet!


"That's right, Tom." Bungad ni tito sa video call. "But it's a bit too far from Jason's ranch."


Bit too far?


"How far?" Tanong ko sa kanya.


Kita ko sa kanya na nag-isip siya.


"It's about four and a half to five hours of driving," Pagpapaliwanag niya.


Ay buti naman.


Akala ko sobrang lapit.


Pero hamak na mas malapit na yun kesa sa halos isang buong araw na byahe mula Colorado hanggang San Francisco.


At least sa lilipatan nila, limang oras lang mula kila Sir Jason.


Parang mula Manila hanggang Baguio City lang.


Pero


Nagtataka pa din ako.


Bakit siya nagdesisyon ng ganon?


"May I know what pushes you to do that?" Tanong ko.


"Yes..." Handa niyang sagot. "I already have an offer to transfer to a different manufacturing branch even before, I just don't have a solid reason to accept it yet."


Lumingon siya kay tita.


Kinilig naman si tita.


"We'll be moving to Jackson, Wyoming as soon as you head back to Jason's," Pagpapatuloy niya.


"Did my auntie asked you to do that?" Masungit kong tanong.


"No. no. no. no..." Agad niya namang sagot. "This is completely my idea."


Hindi na ako nakakibo.


Bakit ba sila ganito?


Masyadong kumukunsinte ang mga desisyon nila sa pag-karat sakin nila Sir Jason.


Para bang nag-uusap-usap sila para gawin akong pokpok.


Oo.


Ang orihinal kong papel sa bahay ni Sir Jason ay maging companion lang niya sa bahay. Pero kinalaunan ay naging laruan na niya ako.


Oo, laruan. Kung saan ay ginagamit niya ako upang ibsan ang pangungulila niya sa babae o asawa.


Simula noon ay hindi na 'sir' ang tawag ko sa kanya, kundi 'daddy' na, Daddy Jason.


Halos araw-araw at gabi-gabi niya akong sinisiping. Binabalot ako lagi ng malalaki, maskulado, at matipuno niyang katawan.


Lumipas ang mga araw noon ay padagdag ng padagdag ang mga Black American na nagiging kasama namin sa bahay niya. At lahat sila ay pumapasok, nilalawayan, kinakatasan, at pinaliligaya ang buo kong katawan.


Pinagpapasa-pasahan nila ako upang punan ang maiinit at galit na galit nilang mga pangangatawan.


Hindi bababa sa walong pulgada ang mga pagkalalaki nila. Lahat ng kahabaan ng pagkalalaki nila ay pumapasok sa kaibuturan ng aking bituka.


Hindi ito alam ni tito at ni tita.


Buong summer vacation ay mistulan akong parausan ng mga maiitim na Amerkano.


Well...


Gusto ko naman yun.


Ang magpakarat sa taong may maayos na bahay...


May masarap na pagkain sa mesa...


May malambot na kama...


Walang bisyo...


Malinis sa katawan...


Pihikan sa pagkain...


Malaki ang katawan...


At malaki ang...


Eto na naman ako...


Namimiss ko na naman sila.


Pagkatapos ng mahabang video call namin na iyon nila tita at tito ay naghanda na ako para matulog.


Hindi pa ako natatapos na maglatag ay tumatawag na agad si Daddy Jason.


Sinagot ko.


"Helloooo baby boy!!!" Matipunong pagbati niya pagbukas ng call.


Bumungad sa akin ang nakahubad na pangangatawan ni Daddy Jason.


Katabi lang niya, di kalayuan, sina Daddy Shawn at Daddy Greg.


Si Daddy Shawn at Daddy Greg ay kapwa ko nakapiling sa bahay ni Daddy Jason noong nakaraang summer vacation. Si Daddy Shawn ay nasa 45 years old at may taas na 6'6". Si Daddy Greg naman ay nasa 53 years old at may taas na 6'7". Pareho din silang Black American at katulad ni Daddy Jason ay disiplinado din sa kanilang mga katawan at diet. Kaya naman halos hindi mo makikita at mararamdaman sa kanila na matatanda na sila.


Kahit ba may kaunting wrinkles na masisilayan sa mga balat nila, nangingibabaw pa rin ang matitipuno at makikisig nilang pangangatawan.


Si Daddy Shawn ang madalas mapang-akit sa kanilang lahat. Si Daddy Greg ang malambing sa akin dahil na rin siguro na bakla talaga siya at Asian ang mga tipo niya.


Kasama silang dalawa sa mga Black American na sumisiping sa akin halos araw gabi noong nakaraang summer vacation.


Sa video call namin na yun ay lahat sila, walang nakasuot na pang-itaas.


Nasa gitna sila ng isang hardin na sa palagay ko ay sa negosyo ni Daddy Jason sa gitna ng rantso na pag-aari din niya.


"Look at this..." Sabi niya habang iniikot niya ang video para ipakita ang buong hardin.


Punong-puno ng iba't ibang uri ng gulay at may lambat na nakatayo sa buong paligid.


"We built a new greenhouse for more livestock," Paliwag niya.


Nakita ko pa si Daddy Mikel na may binubungkal na lupa. Wala din siyang pang-itaas.


Isa din si Daddy Mikel sa mga nagpaligaya sa akin noong nakaraang taon. Siya ang pinaka bata (41) at pinaka matangkad (6'9") sa kanilang lahat. Maganda din ang hubog ng katawan niya at siya din ang may pinakadakilang kargada, labing isang pulgada.


Palabiro at pilyo si Daddy Mikel kumapara sa kanila.


"That's nice." Nakangiti kong salita. "Adding more places to plant means more things to supply."


"That's right." Sagot naman niya. "Somebody asked us to drop off some fresh veggies at their little market."


Habang nag-uusap kami ni Daddy Jason ay siya namang pagpe-flex ng mga muscle sa likod niya sila Daddy Shawn, Daddy Greg, at Daddy Mikel.


Nakangiti lang ako habang nageenjoy sa mga ginagawa nila.


"I heard you'll be here next month," Sabat ni Daddy Shawn.


Napangiti ulit ako.


"Yes." Sagot ko.


"Really?" Tanong naman ni Daddy Greg.


"Right." Sagot naman ni Daddy Jason. "Sooner than we thought."


"One more month of waiting, baby boy." Nanghahalay sa salita ni Daddy Greg. "You'll be in my arms."


Tumawa ako.


"Yeah right!" Sagot naman ni Daddy Shawn. "Your hole ain't gettin' no break."


Mas lalo akong tumawa.


Mga buwisit tong mga 'to.


Mas lalo akong nasasabik bumalik.


Pero...


Iniisip ko pa lang na simula pagbalik ko dun...


Lagi ko na silang makakasama.


Paniguradong walang araw at walang gabing hindi ako mapapasukan at makakatasan ng mga lalaking ito.


Nasubukan ko na ang isang araw ay may kumakantot sa butas ko.


Yun ay sa loob ng isang linggo bago ako makauwi ng Pilipinas noong nakaraang taon.


Pitong buwan na ako dito sa Pilipinas at araw-araw-gabi-gabi akong nagdidildo. Isang siyam na pulgadang balled dildo at isang labing walong pulgadang double dong.


May maka-ilang beses na din akong nakipagsex kung kanino mang pinoy dito sa Pinas.


Minsan kakilala ng kaibigan.


Madalas ay nakilala online.


Pero dalawang dahilan kung bakit hindi na nauulit: Kung hindi naluluwagan sila sa akin ay hindi ako kuntento sa sukat nila.


Haaayyyyy


Madalas sinisisi ko sila Daddy Jason.


Sinanay akong mabuti sa malaki.


Pero...


Kaunti na lang naman ay babalik na ako sa America.


Tunay na dakilang pagkalalaki na ang papasok sa akin.


Hindi na ako makapag-hintay pa.










. . .


Pagkalipas ng halos isang buwan ay nandito na ako sa paliparan.


Paliparan dito sa America.


Dito pa rin ako sa San Francisco, California bumaba dahil hindi pa nakakalipat ng bahay sila tito at tita sa Wyoming.


Paglabas ko ng eroplano ay nakita ko na agad ang mga tao sa airport.


Nagkalat ang iba-ibang lahi mula o papunta sa mga pinanggalingan nilang bansa.


Hindi ko rin akalain na dito ako aakayin ng hangin.


Sa sobrang excited ko ay lumakad ako ng mabilis palabas papuntang arrival area.


Maka-ilang sandali lang ay tanaw ko na si tita.


Kumaway siya ng todo noong makita niya ako.


Kumaway din ako ng todo sa sobrang saya.


"Tooooooommmmm!" Malakas at mahabang sigaw ni tita.


"Titaaaaaaaaa!!!" Sigaw ko pabalik.


Mahigpit naming inakap ang isa't isa.


Maka-ilang segundo din yun.


"Oh." Pagbitaw niya. "Kamusta byahe? Pagod ka?"


"Hindi naman po tita." Sagot ko naman.


"Alright!" Bungad ni Tito Richard. "Let's go home."


Pinagtulungan naming isakay sa sasakyan ang mga bagahe ko.


At saka kami umuwi sa bahay nila.


"Kamusta ang Pinas, Tom?" Tanong ni tita habang nasa sasakyan kami.


"Ganun pa din." Sagot ko. "Madami pa ring mahihirap."


Tumawa kaming dalawa.


Nakitawa lang din si tito.


"Hindi na tayo babalik don." Seryoso pero magaang mga salita ni tita.


"Sana nga tita." Sagot ko.


Sana nga.


Gusto ko na lang dito sa America.


Hindi dahil malalaki ang mga ari ng kano... although isa yun...


Kun'di dahil maginhawa ang buhay dito sa America.


Madami sa mga tao dito ay madaling makahanap ng trabaho.


Lalo para sa aming mga Pinoy.


Pero...


Walang tatalo sa trabaho ko...


Ang pagiging house companion.





Maya-maya lang ay dumating kami sa bahay.


Ganun pa rin ang ayus nun.


"Welcome back home." Sabi ni tita.


"For a few days," Bungad naman ni tito. "Next week, we'll be moving to Wyoming."


"Right." Masayang sagot naman ni tita.


"Wyoming is much more peaceful and quiet than here in California." Paliwanag pa ni tito.


"Really." Sabat ko naman.


"Yes." Tugon naman ni tito. "Just like Colorado. Some areas are rural, while others are more urban."


Kaya pala parang excited din siya.


"I just need to sort out a few things about the housing and the job transfer so I can start working in Wyoming as soon as possible."


"Besides..." Sabat naman ni tita. "Magpahinga ka din muna at magtatrabaho ka din kila kuya Jason."


Bumagsak ang balikat ko.


"Wala naman ako masyadong ginagawa dun." Sabi ko. "Kundi maglinis, maglaba sa washing machine, at magpaka..."


Natigilan ako...


Hindi ko alam ang susunod kong sasabihin para hindi ko masabing 'magpakantot'.


Hinihintay niya akong sumagot.


"...magpakain s-sa m-mga hayop..." Pagtutuloy ko. "Sa rantso..."


Napalingon ako sa ibang dereksyon.


Muntik na ako dun.


"Ahhh." Nang maintindihan naman ni tita. "Kahit na... mahaba ang byahe mo. Saka trabaho pa rin yon."


Sa bagay...


Isang linggo lang naman ang hihintayin pa.


Sa totoo lang hindi ko naman kailangan ng pahinga.


Pabor nga sa akin kung babyahe na kami papuntang Colorado.


Gusto ko nang magpaararo sa mga barako.


Pero yun nga...


May mga kailangan pang iayos si tito sa bahay at sa trabaho.


Tutal na-miss ko din naman si tita.


Na-miss ko yung may parang nanay sa bahay.


Maasikaso.


Masarap magluto.


Kwela kahit minsan uto.


Tama lang na siya muna ang makasama ko bago ako pumunta ng ibang bahay.

Comments

Popular posts from this blog

Sa Gitna ng Rantso II - Part 10

Sa Gitna ng Rantso II - Part 9

Sa Gitna ng Rantso II - Part 8